تأثیر الگوی کلان مقیاس اقلیمی انسو (ENSO) بر اپیدمی بیماری لیشمانیا (مطالعه موردی شهرستان قصرشیرین)

چکیده بیماری سالک جلدی بعد از مالاریا دومین بیماری حاره‌ای مهم است و سالانه حدود یک تا دو میلیون نفر رخداد جدید این بیماری در جهان ثبت می‌شود. بیماری سالک جلدی دارای سه مؤلفه اساسی به نام انگل- مخزن- ناقل است که شرایط آب و هواشناسی از طریق تأثیرگذاری بر این مؤلفه‌ها، رخداد بیماری را در هر منطقه کنترل می‌کند. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر الگوی جوی-اقیانوسی نوسان جنوبی، به عنوان یک عامل تأثیرگذار در شرایط آب و هوایی کشور در بروز بیماری لشمانیا در شهرستان قصرشیرین می‌باشد. در این راستا داده‌های مربوط به الگوی نوسان جنوبی از سایت دانشگاه East Angelia برای دوره آماری 1369 تا 1391 اخذ گردید. داده‌های مربوط به شیوع سالانه بیماری لیشمانیای شهرستان قصرشیرین نیز از منابع زیربط به دست آمد. برای ارزیابی تأثیر فازهای سرد و گرم این الگوی کلان مقیاس جوی، داده‌های شیوع بیماری بر اساس فازهای مذکور ماهانه تفکیک شده و با اجرای آزمونt_studentدو طرفه مستقل، معنی‌دار بودن تفاوت داده‌های شیوع بیماری در فاز‌های گرم و سرد انسو، بررسی گردید. نتایج نشان داد که شیوع سالانه بیماری لیشمانیا در شهرستان قصرشیرین، تنها برای ماه‌های اسفند و فروردین معنی‌دار است. اجرای آزمون tمستقل دو طرفه بر روی دو سری موارد بیماری تفکیک شده بر اساس فازهای گرم و سرد انسو در ماه‌های اسفند و فروردینحاکی از آن بود که در سال‌هایی که همراه با فازسرد انسو(لانینا) می‌باشند، شیوع بیماری در شهرستان قصرشیرین به طور متوسط بالاتر از سال‌هایی است که در ماه‌های اسفند و فروردینآنها فاز گرم انسو (النینو) حاکم بوده است.